«هاوارد هاکس؛ وقتی سینما زن را نه بازتاب مرد، که نیرویی مستقل دید»

در میان فیلمسازان کلاسیک هالیوود، هاوارد هاکس جایگاه یکتایی دارد؛ نه فقط به‌خاطر تسلط کم‌نظیرش بر ژانرهای مختلف، بلکه به‌خاطر خلق زنانی که غالباً فراتر از کلیشه‌ی مرسوم «زن در سینمای دهه‌ی سی و چهل» ظاهر می‌شوند. این نکته، اگرچه کم‌تر به آن پرداخته شده، اما یکی از ویژگی‌های متمایز سینمای هاکس است.

او هرگز شخصیت زن را به ابژه‌ای صرف برای تعقیب عاشقانه یا موقعیت کمیک تقلیل نمی‌دهد. در عوض، زن‌ها در فیلم‌های هاکس هم‌سنگ مردها هستند، هم در هوش و گفتار، هم در عمل و جسارت. زنِ هاوکسی شوخ‌طبع است، بی‌پرده حرف می‌زند، و اغلب سکان هدایت رابطه را به‌دست می‌گیرد؛ مثل «هیلدی جانسون» در His Girl Friday یا «مری براونینگ» در Only Angels Have Wings. یا «لورن باکل» در To Have and Have Not یا «کاترین هپبورن» در Bringing Up Baby و....

این دیدگاه نه نتیجه‌ی یک تفکر نظری یا ایدئولوژیک، بلکه برخاسته از گرایش شخصی و زیستی هاکس بود. خود او بیان داشته است :

«من همیشه دلم می‌خواست دختر توی فیلمام بتونه مثل مردا حرف بزنه. این جوری بهتره. من نمی‌خوام یه دختر توی نور مهتاب حرفای احمقانه بشنوه. بذار خودش بازی رو دربیاره. خیلی وقت‌ها بهتر جواب می‌ده.»

یا در جای دیگه:

«نوع زنی که من دوست دارم، رک، باهوش، و اهل عمله. از اونایی نیست که بشینی کنارش بریج بازی کنی یا توی مهمونی وقت تلف کنه. اون بیرونه، داره شکار می‌کنه، سوارکاری می‌کنه، و می‌دونه چی می‌خواد.»

این حرف‌ها نشان می‌دهند که تصویر زن قوی در آثار او، نه زاییده‌ی جریان‌های بیرونی، بلکه از نگاه و علاقه‌ی شخصی‌اش می‌اومده.

هاوارد هاکس زنان را از کلیشه‌های سنتی در سینما آزاد کرده است. او در آثار خود نشان داده که زنان می‌توانند شخصیت‌های پیچیده و قدرتمند باشند که فراتر از نقش‌های معمولی و سطحی قرار دارند. به جای این‌که زنان صرفاً در قالب معشوقه یا موجودی آسیب‌پذیر ظاهر شوند، هاکس آن‌ها را به‌عنوان شخصیت‌هایی مستقل، با اراده و دارای قدرت تصمیم‌گیری به تصویر کشیده است. این دیدگاه نوآورانه به شخصیت‌های زن، در تاریخچه سینما تغییرات عظیم و قابل‌توجهی ایجاد کرده است ، این از جمله امضای شخصی اساسی اوست که سینما را کاملا دگرگون کرده است‌‌.

https://ekran.media/